Turecki używany jest przede wszystkim w Turcji i na Cyprze Północnym, mniejsze skupiska mówiących tym językiem znajdują się w Iraku, Grecji, Bułgarii, Macedonii Północnej, Kosowie, Albanii i w innych częściach Europy Wschodniej. Turecki jest używany także przez wielu imigrantów w Europie Zachodniej, zwłaszcza w Niemczech. Turecki dzieli się na wiele dialektów; za podstawę języka literackiego i standard uważany jest turecki stambulski.
A oto kilka ciekawostek dotyczących języka tureckiego:
✅ Turecki jest językiem aglutacyjnym, co oznacza, że słowa tworzone są poprzez dodanie do rdzenia afiksów określających np. negację, tryb, osobę czy czas.
✅ Jeśli chodzi o alfabet i wymowę, zazwyczaj nie sprawiają one większych problemów. Alfabet turecki od 1928 r. jest oparty na alfabecie łacińskim. W języku tureckim jest 29 głosek, które w wielu przypadkach brzmią podobnie do głosek polskich.
✅ Język turecki jest językiem o jasnych regułach i jest w nim bardzo mało wyjątków.
✅ W języku tureckim nie ma czasownika „mieć”. Zamiast „mam samochód”, mówi się: „jest/istnieje mój samochód” („Benim arabam var”).
✅ W tureckim zaimki w drugiej osobie są używane zależnie od stopnia zażyłości, grzeczności, dystansu społecznego oraz wieku.
✅ Nie istnieją rodzaje gramatyczne (męski, żeński, nijaki).
✅ Akcent pada z reguły na ostatnią sylabę.
✅ W języku tureckim, oprócz gramatyki, ważna jest także komunikacja niewerbalna, w tym gesty. Ponadto Turcy dużo „cmokają” podczas wypowiedzi (na przykład trzykrotne cmoknięcie oznacza brak aprobaty). W rozmowach często można usłyszeć „yaaa” [Off yaaa], co oznacza znudzenie lub reakcję na złe wieści lub przeciwnie – „vay vaaay” to ogromne zadowolenie, zachwyt.
✅ Język polski przyjął z języka tureckiego wiele zapożyczeń, które do dzisiaj są w codziennym użyciu (np. takie słowa jak bazar, bakalie, filiżanka, dywan, tabun, bulić).
Źródło: pl.wikipedia.org; podroze.onet.p
